سخن قرآن در خصوص صهیونیست ها

اما این شما هستید که یکدیگر را می‌کشید

و جمعی از خودتان را از سرزمینشان بیرون می‌کنید؛

و در این گناه و تجاوز، به یکدیگر کمک می‌نمایید؛

(و اینها همه نقض پیمانی است که با خدا بسته‌اید) در حالی که اگر بعضی از آنها به صورت اسیران نزد شما آیند، فدیه می‌دهید و آنان را آزاد می‌سازید! با اینکه بیرون ساختن آنان بر شما حرام بود.

آیا به بعضی از دستورات کتاب آسمانی ایمان می‌آورید، و به بعضی کافر می‌شوید؟!

برای کسی از شما که این عمل (تبعیض در میان احکام و قوانین الهی) را انجام دهد، جز رسوایی در این جهان، چیزی نخواهد بود، و روز رستاخیز به شدیدترین عذابها گرفتار می‌شوند.

و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست.
در تفسیر این آیه آمده است[1] :
نکته ها : خداوند در این آیه ، بنی اسرائیل را سرزنش می کند که علیرغم پیمان و میثاقی که داشتید، همدیگر را کشتید و یکدیگر را از سرزمین هایتان بیرون کردید. شما موظّف بودید یک جامعه ی متّحد بر اساس روابط صحیح خانوادگی و رسیدگی به محرومان تشکیل دهید، ولی به جای آن در گناه و تجاوز به حقوق دیگران، یکدیگر را یاری و حمایت نمودید و درجامعه، هرج و مرج و تفرقه و خونریزی را رواج دادید. با حمایت شما، حاکمان ظالم جرأت قتل و تبعید پیدا کردند و عجیب اینکه شما به حکم تورات، اگر در این درگیری ها اسیری داشته باشید با پرداخت فدیه آزادش می نمایید، در حالی که حکم تورات را در تحریم قتل و تبعید، گوش نمی دهید. حاضرید همدیگر را بدست خود بکشید، ولی حاضر نیستید اسیر یکدیگر باشید! اگر اسارت توهین است، کشتن از آن بدتر است، واگر فدیه دادن و آزاد کردن اسیران ، فرمان تورات است، نهی از قتل و تبعید هم فرمان خدادوند است! آری، شما تسلیم فرمان خداوند نیستید، بکله آیات الهی را هر جا مطابق میل و سلیقه ی خودتان باشد می پذیرید و هر کجا نباشد، زیر بار نمی روید.
این آیه نسبت به خطر التقاط، هشدار می دهد که چگونه افرادی بخشی از دین را می پذیرند و قسمت دیگر آن را رها می کنند. مسلمانانی که به احکام فردی عمل می کنند، ولی نسبت به مسائل اجتماعی بی تفاوتند، باید در انتظار خواری و ذلت دنیا و عذاب قیامت باشند. ای بسا کسانی که شرایط و احکام نماز و روزه را مراعات می کنند، ولی در شرایط و وظایف حاکم حکومت، متعهّد نیستند.

پیام ها :

قرآن، کشتن دیگران را به کشتن نفس خود تعبیر کرده است تا بگوید دیگر کشی، خودکشی است و افراد یک جامعه همچون اعضای یک پیکرند. «تقتلون انفسکم»
یاری رسانی و همکاری در گناه و تجاوز، ممنوع است.[2] «تضاهرون علیهم بالانهم والعدوان»
علامت ایمان، عمل است و اگر کسی به دستورات دین عمل نکند، گویا ایمان ندارد. «افتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض» قرآن، به جای انتقاد از اینکه چرا بعضی دستورات را عمل می کنید و بعضی را رها می کنید، فرموده است : چرا به بعضی ایمان می آورید و به بعضی کفر می ورزید.
نشانه ی ایمان واقعی، عمل به دستوراتی است که بر خلاف سلیقه های شخصی انسان باشد و گرنه انجام دستورات مطابق میل انسان، نشانی از میزان ایمان واقعی ندارد. «تقتلون، تفادوهم» (در کشتن یکدیگر به تورات کاری ندارید، ولی در آزاد سازی اسیران اهل ایمان می شوید!)
کفر بعضی از آیات، در واقع کفر به تمام احکام است. و به همین جهت جزای کسانی که به قسمتی از آیات عمل نکنند ، خواری دنیا و عذاب قیامت خواهد بود. «خزی فی الحیوة الدنیا ... یردّون الی اشدّ العذاب»

پی نوشت ها:

[1] تفسیر نمونه جلد 1 صفحه 114
[2] در احادیث آمده است : اگر کسی ستمگر را در ظلم و ستم راهنمایی و کمک کند، در دوزخ قوین «هامان» وزیر فرعون خواهد بود. وحتی آماده کردن دوات و قلم برای ستمگر، جایز نیست. امام کاظم(ع) خطاب به یکی از مسلمانان بزرگوار فرمود : کرایه دادن شتر به دستگاه هارون الرشید هر چند برای سفر حج باشد، جایز نیست، تفسیر اطیب البیان.

منبع: http://www.farhangnews.ir
/خ